Carl Reinecke
![]() ![]() | |
Biografia | |
---|---|
Naixement | Carl Heinrich Carsten Reinecke 23 juny 1824 ![]() Districte d'Altona ![]() |
Mort | 10 març 1910 ![]() Leipzig ![]() |
Mestre de capella | |
1854 – ![]() | |
Dades personals | |
Altres noms | Carl Heinrich Carsten ![]() |
Formació | Conservatori de Leipzig ![]() |
Activitat | |
Ocupació | Compositor, pianista, director d'orquestra, pedagog musical i professor d'universitat ![]() |
Ocupador | Conservatori de Leipzig ![]() |
Gènere | Òpera i simfonia ![]() |
Estil | Romanticisme |
Professors | Felix Mendelssohn, Franz Liszt, Robert Schumann i Rudolf Reinecke (en) ![]() ![]() |
Alumnes | Amanda Röntgen-Maier, Ricard Zeckwer, Sara Wennerberg-Reuter i Julie Rivé-King ![]() |
Instrument | Piano ![]() |
Lloc web | carl-reinecke.de ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Carl Heinrich Carsten Reinecke (Altona, avui districte d'Hamburg, 23 de juny de 1824 - Leipzig, 10 de març de 1910) va ésser un pianista, compositor i director d'orquestra alemany. És sobretot conegut per la seva Sonata per a flauta Undine, però també és recordat com un dels músics més influents i versàtils del seu temps. Va exercir com a professor durant 35 anys, fins a la seva jubilació el 1902.
El seu pare era un excel·lent professor, li ensenyà tots els secrets del seu art, que completà després amb algunes lliçons dels millors mestres, i ja el 1843 va fer una excursió per Dinamarca i Suècia, en la que es donà conèixer avantatjosament com a concertista i després residí una llarga temporada a Leipzig, on va tenir com alumnes als compositors Iwan Knorr i August Winding i, on s'entregà amb ardor a l'estudi. De 1846 a 1848 fou pianista de la cort de Dinamarca, el 1851 professor del Conservatori de Colònia, de 1854 a 1859 director de música de Barmen, i de 1859 a 1860 s'encarregà de la direcció dels cèlebres concerts de la Geawandhaus de Leipzig, i ensems de la càtedra de piano i composició superior del Conservatori, on tingué entre altres alumnes l'Albert Maria Eibenschütz en Frederic Hymen Cowen (1852-1935) i, en Walter Niemann,[1] i conservant la primera plaça fins al 1895, en la que succeí a Arthur Nikisch i la segona fins al 1902, època en què es va haver de jubilar-se a causa de la seva avançada edat.
Reinecke fou un músic molt ben dotat i es distingí com a compositor, director d'orquestra i pianista. Les seves composicions, en les que si nota la influència de Robert Schumann i Felix Mendelssohn Bartholdy, i també, en menor escala, la de Richard Wagner, són molt nombrosos i abracen tots els generes.
Obres[modifica]
Òperes[modifica]
- König Manfred: (Wiesbaden, 1867)
- Der vierjährige Posten;: (1886)
- Auf hohen Befehl: (1886)
- Der Gouverneur von Tours: (1891)
- Ein Abeuteuer Haendels: (1891)
Altres[modifica]
- Belsazar: (oratori)
- Hakon Jarl: Cantata per a cor d'homes, solos i orquestra
- Die Flucht nach Aegypten: cor d'homes i orquestra
- 6 poemes: per a veus femenines, solosi acompanyament de piano
- 2 Misses.
- 4 concerts per a piano:
- Un quintet:
- Un quartet:
- 7 trios:
- 3 sonates: per a violoncel
- 4 sonates: per a violí
- Sonates: per a piano
- 20 cànons: per tres veus i piano
- 3 Simfonies:
- Les obertures: Dame Kobold; Aladín; Freidensfeier Festouverture; In Memoriam, dedicada a Feliciano David; Zenobia; Zur Jubelfeier; Prologues soleminis; And die Kunstler, amb cor final
- Preludi i fuga: per a orquestra, amb cor final
- Gaudeamus igitur:
- 4 quartets: per a instruments d'arc
- Lieder's:
Articles[modifica]
També cultivà la crítica i la història musical, publicant, a més d'articles al Monthly Musical Record i altres revistes, anàlisi, etc.les obres Was sollen wir spielen? 1886; Zur Wielerbelebung der Mozartschen Klavierkonzerte 1891; Und mancheliebe Schatten steigen auf 1900 i Meister der Tonkunst 1903; Aus dem Reich der Töne 1907.
Alumnes de Carl Reinecke[modifica]
- Bertram Luard-Selby (1853-1918),
- Friedrich Schuchardt (1876-[...?])
- Ernst Rudorff
- James Kwast (1852-1927).
- Robert Teichmüller (1863-1939).
- Alfred Caldicott (1842-1897) compositor.
- Jeanne Becker (1859-1893), pianista
- Cornelius Gurlitt (1820-1901)
- Friedrich Wilhelm Schönherr (1893-[...?]) compositor.
- Andreas Hallén (1846-1929) compositor.
- Fanny Davies (segle xix)
- Hans Edgar Oberstetter (1867- 1933) compositor i baríton.
- Ernesto Consolo (1864-1931) violinista i editor musical.
- Luigi Torchi (1858-1920); compositor i musicògraf)
- Smith Newell Penfield (1837–1920; compositor)
- Max Bruch (1838–1920; compositor, director)
- Oscar Weil (1839–1921; compositor)
- Johan Svendsen (1840–1911; compositor, director)
- Mykola Lysenko (1842–1912; compositor, director)
- Arthur Sullivan (1842–1900; compositor, organista, director)
- Edvard Grieg (1843–1907; compositor)
- Karl Piutti (1846–1902; compositor, organista)
- Johannes Haarklou (1847–1925; compositor)
- Sveinbjörn Sveinbjörnsson (1847–1927; compositor)
- Hugo Riemann (1849–1919; teòric musical)
- Arnold Krug (1849–1904; compositor, pianista, director)
- Jan Blockx (1851–1912; compositor)
- Hans Huber (1852–1921; compositor, pianista)
- Charles Villiers Stanford (1852–1924; compositor)
- Iwan Knorr (1853–1916; compositor)
- Paul Umlauft (1853–1934; compositor)
- Leoš Janáček (1854–1928; compositor, organista, director)
- George Chadwick (1854–1931; compositor)
- Julius Röntgen (1855–1932; compositor, pianista)
- Heinrich Ordenstein (1856-1921; pianista, pedagog musical)
- Christian Sinding (1856–1941; compositor)
- Richard Franck (1858–1938; compositor, pianista)
- Ethel Smyth (1858–1944; compositor, pianista, director)
- Basil Harwood (1859–1949; compositor, organista)
- Karl Muck (1859–1940; director, pianista)
- Emil Nikolaus von Reznicek (1860–1945; compositor, director)
- Isaac Albéniz (1860–1909; compositor, pianista)
- Fanny Davies (1861–1934; pianista)
- Frederick Delius (1862–1934; compositor)
- Robert Teichmüller (1863–1939; pianista)
- Felix Weingartner (1863–1942; compositor, director)
- Olga Zeise (1864–1945; compositor, pianista, director)
- Emil Kronke (1865–1938; compositor, pianista)
- Amina Goodwin (1867–1942; pianista)
- Cornelis Dopper (1870–1939; compositor, director)
- Hermann Suter (1870–1926; compositor)
- Camillo Schumann (1872–1946; compositor)
- Eyvind Alnæs (1872–1932; compositor, organista)
- Gerhard von Keußler (1874–1949; compositor, director)
- Julián Carrillo (1875–1965; compositor)
- Sara Wennerberg-Reuter (1875–1959; compositor, organista)
- Richard Wetz (1875–1935; compositor, director)
- Selmar Meyrowitz (1875–1941; director, pianista)
- Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1875–1911; compositor, pianista, pintor)
- Felix Fox (1876–1947; pianista)
- Sigfrid Karg-Elert (1877–1933; compositor, pianista, organista)
- Hans Franke (1882–1971; compositor, director)
- Algernon Bennet Langton Ashton (1859-1937) compositor
- Charles Villiers Stanford (1852-1924) compositor.
- Oskar Schwalm (1858-1936), compositor i editor musical.
Referències[modifica]
- ↑ Edita SARPE, Gran Enciclopedia de la Música Clásica, vol. III, pàg. 929. (ISBN 84-7291-255-8)
![]() |
A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Carl Reinecke |
- Tom núm. 50, pàgs, 389-390 de l'Enciclopèdia Espasa (ISBN 84-239-4550-2)