Xilingolita

De la Viquipèdia, l'enciclopèdia lliure
Infotaula de mineralXilingolita
Fórmula químicaPb₃Bi₂S₆
EpònimXilin Gol (en) Tradueix Modifica el valor a Wikidata
Nom IUPAChexasulfur de dibismut i triplom
Classificació
Categoriasulfurs > sulfosals
Nickel-Strunz 10a ed.02.JB.40a
Nickel-Strunz 9a ed.2.JB.40a Modifica el valor a Wikidata
Nickel-Strunz 8a ed.II/E.31 Modifica el valor a Wikidata
Dana3.4.16.1 Modifica el valor a Wikidata
Propietats
Sistema cristal·límonoclínic
Hàbit cristal·lícristalls prismàtics allargats i estriats
Estructura cristal·linaa = 13.65 Å, b = 4.07 Å, c = 20.68 Å; β = 93°
Grup puntualmonoclínica prismàtica 2/m, 2, o m
Grup espacialgrup espacial C2/m Modifica el valor a Wikidata
Massa molar1,231.96
Colorgris plom
Maclesen {001}
Duresa3
Lluïssormetàl·lica
Color de la ratllagrisa
Diafanitatopaca
Gravetat específica7,08
Densitat7,07-7,08 g/cm³
Més informació
Estatus IMAaprovat Modifica el valor a Wikidata
Codi IMAIMA1982-024 Modifica el valor a Wikidata
SímbolXil Modifica el valor a Wikidata
Referències[1]

La xilingolita[2] és un mineral de la classe dels sulfurs. El seu nom fa referència al lloc on fou descoberta, al districte de Chaobuleng, Xilingola League, Mongòlia interior, República Popular de la Xina, el 1982 per Hong Huidi, Wang Xiangwen, Shi Nicheng i Peng Zhizhong.[3]

Característiques[modifica]

La xilingolita és una sulfosal de plom, bismut i sofre. Químicament és un sulfur doble, de fórmula Pb₃Bi₂S₆ i nom hexasulfur de dibismut i triplom, de color gris, i una densitat de 7,07-7,08 g/cm³. Cristal·litza en el sistema monoclínic formant cristalls prismàtics allargats i estriats. La seva duresa a l'escala de Mohs és de 3. És un mineral dimorf de la lil·lianita.

Segons la classificació de Nickel-Strunz, la xilingolita pertany a «02.JB: Sulfosals de l'arquetip PbS, derivats de la galena, amb Pb» juntament amb els següents minerals: diaforita, cosalita, freieslebenita, marrita, cannizzarita, wittita, junoita, neyita, nordströmita, nuffieldita, proudita, weibul·lita, felbertalita, rouxelita, angelaite, cuproneyita, geocronita, jordanita, kirkiita, tsugaruita, pillaita, zinkenita, scainiita, pellouxita, chovanita, aschamalmita, bursaita, eskimoita, fizelyita, gustavita, lil·lianita, ourayita, ramdohrita, roshchinita, schirmerita, treasurita, uchucchacuaita, ustarasita, vikingita, heyrovskýita, andorita IV, gratonita, marrucciïta, vurroïta i arsenquatrandorita.

Formació i jaciments[modifica]

La xilingolita es troba en jaciments de ferro de tipus skarn. Sol trobar-se associada a altres minerals com: magnetita, esfalerita, pirrotina, pirita, arsenopirita, calcopirita, digenita, bornita, molibdenita, galena, bismut o bismutinita.[4]

Varietats[modifica]

Es coneix una varietat de xilingolita, la xilingolita argèntica, una varietat que conté fins a un 6% d'argent, amb fórmula: Pb3+x(Ag,Cu)Bi2-2x/3S₆.[5]

Referències[modifica]

  1. «Xilingolite» (en anglès). Mindat. [Consulta: 18 febrer 2015].
  2. Riba, O.; Melgarejo, J.C.; Mata, J.M. Vocabulari de mineralogia. Segons les normes de la International Mineralogical Association. Amb equivalències angleses. Edicions Universitat Barcelona, 2000. ISBN 9788493100100 [Consulta: 4 abril 2012]. 
  3. Anthony, J.W.; Bideaux, R.A.; Bladh, K.W. [et al.].. «Xilingolite». A: Handbook of Mineralogy (pdf). Chantilly, EUA: Mineralogical Society of America, 2005 [Consulta: 4 abril 2012]. 
  4. «Xilingolite» (en anglès). Handbook of mineralogy. [Consulta: 18 febrer 2015].
  5. «Argentiferous Xilingolite» (en anglès). Mindat. [Consulta: 18 febrer 2015].