Janice Monk
Biografia | |||||
---|---|---|---|---|---|
Naixement | 13 març 1937 (87 anys) Sydney (Austràlia) | ||||
| |||||
Dades personals | |||||
Formació | Universitat d'Illinois a Urbana-Champaign | ||||
Activitat | |||||
Ocupació | geògrafa | ||||
Ocupador | Universitat d'Arizona | ||||
Membre de | |||||
Premis
|
Janice Jones Monk (Sydney, Australia, 13 de març de 1937) és una geògrafa americana, figura cabdal en el desenvolupament de la geografia del gènere als Estats Units.[1][2]
Biografia[modifica]
Janice Monk va néixer a Syndey i es va llicenciar en Geografia a la Universitat de Sydney (1957). Va anar als Estats Units a fer el postgrau i doctorat, a la Universitat d'Illinois (1972). La seva tesi doctoral investigava l'ecologia social de sis comunitats rurals parcialment aborígens de Nova Gal·les del Sud, amb el títol Socio-Economic Characteristics of Six Aboriginal Communities in Australia: A Comparative Ecological Study. La metodologia utilitzada era bàsicament qualitativa i etnogràfica en un moment en què la recerca era molt quantitativa i molt poc interessada en els estudis ètnics, per això que pot considerar-se-la pionera en la introducció de l'enfocament cultural en geografia, el cultural turn, important en la geografia internacional a partir de les dècades dels vuitanta i noranta fins a l'actualitat.[1]
La doctora Monk va ser professora a la Universitat d'Illinois fins al 1981, any en què va traslladar-se a la Universitat d'Arizona, a Tucson, on ha estat directora executiva durant vint-i-cinc anys del Southwest Institute for Reseach on Women (SIROW). En l'actualitat és professora emèrita d'aquesta mateixa universitat. També va ser Presidenta de l'Association of American Geographers (AAG)
Contribucions[modifica]
Janice Monk[3] ha realitzat importants contribucions a la geografia social i cultural, amb un enfocament particular en dones i grups minoritaris als Estats Units i Mèxic, i els seus mitjans de subsistència i salut. La seva tasca al SIROW va aconseguir diverses subvencions de recerca per al suport regional i transfronterer a grups de dones i comunitats minoritàries. El projecte The Desert Is No Lady va posar en relleu la història no escrita de les dones pioneres a l'oest americà i es va consolidar en un llibre premiat i en una pel·lícula.[4]
Les seves contribucions a la disciplina de la geografia han inclòs més de 100 articles en revistes acadèmiques sobre el desenvolupament i la història de la geografia feminista, on es considera pionera.[5] El seu article del 1982 amb Susan Hanson va ser un argument per reconèixer les contribucions substancials de la dona en una disciplina dominada pels homes, i ha estat citat 250 vegades (febrer de 2018).[6]
Anualment s'atorga el Jan Monk Service Award, per part del Geographic Perspectives on Women group, de l'Association of American Geographers, a més hi ha la Janice Monk Lecture in Feminist Geography, que es publica a la revista Gender, Place and Culture[7]
Reconeixements[modifica]
- Doctora Honoris Causa, Universitat Autònoma de Barcelona, (2013)
- Lauréat d'Honneur, International Geographical Union, (2012)
- Outstanding Achievement Award, Society of Woman Geographers, Washington, (2008)
- Enhancing Diversity Award, Association of American Geographers, Washington, (2008)
- Distinguished Mentor Award, National Council for Geographic Education, Washington,(2004)
- Taylor and Francis Award, Royal Geographical Society (amb el Institute of British Geographers), Londres, (2003)
- Lifetime Achievement Honors, Association of American Geographers, Washington, (2000)
- Australia International Medal, Institute of Australian Geographers, (1999)
Publicacions[modifica]
- Practicing Geography: Careers for Enhancing Society and Environment. Michael Solem, Kenneth Foote i Janice Monk (ed). Boston: Pearson, 2013
- Aspiring Academics. Michael Solem, Kenneth Foote i Janice Monk (ed). Upper Sadddle River, NJ: Prentice Hall, 2009
- Presidential Musings from the Meridian: Reflections on the Nature of Geography. M.Duane Nellis, Janice Monk i Susan L. Cutter (ed). University of West Virginia Press, 2004
- Compartiendo historias de fronteras: cuerpos, géneros, generaciones y salud. Catalina Denman, Janice Monk i Norma Ojeda de la Peña (ed). Hermosillo: El Colegio de Sonora, 2004
- Encompassing Gender: Integrating International Studies and Women's Studies. Mary Lay, Janice Monk i Deborah Rosenfelt (ed). New York: The Feminist Press, 2002
- The Twenty-first Century Workforce: Opportunity and Promise for Women. Barbara Becker i Janice Monk (ed). Phoenix: Soroptimists International, 1997
- Women of the European Union: The Politics of Work and Daily Life. Maria Dolors García-Ramon i Janice Monk (ed). Londres i Nova York: Routledge, 1996
- Full Circles: Geographies of Women over the Life Course. Cindi Katz i Janice Monk (ed). Londres i Nova York: Routledge, 1993
- Teaching Geography in Higher Education. Alan Jenkins, John R. Gold, Roger Lee, Janice Monk, Judith Riley, Ifan Shepherd i David Unwin. Oxford: Basil Blackwell, 1991
- Western Women: Their Land, Their Lives. Lillian Schlissel, Vicki Ruiz i Janice Monk, (ed). Albuquerque: University of New Mexico Press, 1988
- The Desert Is No Lady: Southwestern Landscapes in Women's Writing and Art. Vera Norwood iJanice Monk, (ed). New Haven: Yale University Press, 1987
- Women and the Arizona Economy. Janice Monk i Alice Schlegel (ed). Phoenix: Arizona Women's Town Hall/Tucson: Southwest Institute for Research on Women, 1986
Referències[modifica]
- ↑ 1,0 1,1 Doctora honoris causa Janice Monk. Bellaterra (Cerdanyola): Universitat Autònoma de Barcelona, p. 43.
- ↑ «Janice Edith Jones Monk, PhD». Marquis Who’s Who. [Consulta: 9 març 2020].[Enllaç no actiu]
- ↑ «CV».[Enllaç no actiu]
- ↑ «WOMEN MAKE MOVIES - The Desert Is No Lady».
- ↑ Joseli Maria Silva. 2010. On Not Excluding Half of the Human in Human Geography: interview with Janice Monk
- ↑ Monk, Janice and Hanson, Susan. On Not Excluding Half of the Human in Human Geography. The Professional Geographer 34(1)
- ↑ Marston, Sallie; Doshi, Sapana «The Janice Monk Lecture in Feminist Geography: the first 10 years». Gender, Place & Culture, 23, 22-11-2016, pàg. 1–8. DOI: 10.1080/0966369X.2016.1257413.